Continuous Everything – najaarsevenement Testnet
Afgelopen woensdag bezochten we het testnet najaarsevent in Nieuwegein. Het thema was Continuous Everything, een verwijzing naar de richting waarin de IT sector zich ontwikkelt. Dit uit zich vooral in steeds korter wordende release cycles van software. Voor het testen betekent dat dit continue gedaan wordt. Immers, bij elke release wil men nog steeds weten of de functionaliteit nog werkt.
Naast onze belangstelling voor de nieuwste ontwikkelingen in ons vakgebied dreef ook een ander gegeven ons naar dit evenement: onze collega’s Erik Bits en Tobias Verhoog stonden op het podium met een allegorie over de overgang van de sequentiële wereld naar agile testing. Zo kregen we de mogelijkheid om vast te stellen of Tobias en Erik de “Ars Dicendi” ook zouden beheersen buiten de veilige contouren van ons 2B4QA kantoor.
Op mijn programma stond workshop waarin ik zou leren een Jenkins pipeline te maken. Jenkins is een platform waarop men aan continuous integration doet, vooral in combinatie met Git. Omdat ik al menig commitje en pull requestje heb gemaakt in Git maar geen idee had hoe dit samenwerkte met Jenkins, leek dit me een goede gelegenheid om daar eens wat inzicht in te verkrijgen. Nadat ik een bak pleur naar binnen had gewerkt om de nodige arbeidsvitamines te verkrijgen begon ik met mijn collega Sonny aan de cursus. Hoewel de cursus interessant was hadden we graag wat meer achtergrondinformatie gehad over de werking van continuous integration. Maar de procedurele kennis die we op hebben gedaan biedt ons voldoende basis om zelf eens een CI / CD pipeline op te zetten.
Na een stevige lunch begon het middagprogramma met een keynotespeaker die de relatie legde tussen het persoonlijke leven en werkleven in een CI / CD omgeving. Af en toe smeet hij daarbij ballen in het publiek waarvoor de reden me tot op de dag van vandaag nog steeds onduidelijk is. Na enkele bakken koffie en nog een presentatie over valkuilen bij de transitie naar continuous development, was eindelijk het moment aangebroken waar we voor komen: de presentatie van Tobias en Erik: “The Wizard of Oz.”
Hoewel ik niet over dezelfde retorische kwaliteiten beschik als Erik en Tobias, doe ik mijn best om de presentatie te omschrijven. Het verhaal voerde ons mee naar het magische “Land of Oz.” Dit verhaal geschiedde in het midwesten van Amerika, in de staat Kansas, waar het “saai vertoeven” was, aldus hoofdpersonage Dorothy (in navertelling door Erik Bits). Op een dag kwam er een tornado die haar huis in het land van Oz neersmeet en daarbij een heks plette. Dorothy ging vervolgens op queeste om de tovernaar te vinden die haar kon helpen om weer terug te komen in Kansas waarbij ze hulp kreeg van enkele sprookjesfiguren. Deze sprookjesfiguren hadden kennelijk allerlei persoonlijke problemen, en hoopten dat de tovenaar die problemen kan oplossen. Na vele avonturen kwamen ze bij de tovenaar aan, die tot verbijstering van de hoofdpersonages een flessentrekker bleek te zijn.
Tobias en Erik gebruikten het verhaal om het tornadomodel te beschrijven. Een model waarbij in het begin van de Agile Tornado er creative destruction onstaat van het oude: in het geval van de IT sector de problemen behorend bij het sequentiële model, zoals bureaucratie, lange time to market en een gebrek aan transparantie. In het geval van the Land of Oz wordt de slechte heks geplet en de gevangenen vrijgelaten. Een tornado zorgt dus voor een hoop ontregeling maar lost tegelijkertijd problemen op.
Hoe groter de tornado, hoe verder je zit op de mate van continuous integration (en agile werken). Wie de flessentrekker was in tornadomodel, is mij nog niet helemaal duidelijk geworden. Wellicht dat dit tijdens een volgende sessie wordt onthuld….